Hezeyanya

Ağzımda bal gibi tatlı bir türkü, başka türlü nasıl dayanılır yollara..  Her yere ulaşılır, eğer yeterince tatlı bir ezgi varsa ağzında..

Bazı günler sadece gelip geçiyordu, ne yapıyordum acaba? Bir cevap beklediğim günler vardı mesela, ya da bir ses, bir neden, gelmeyeceği beklediğim günler yani, işte onlar, geliyor ve geçiyorlardı. 24 yaşındayım, büyük küçük problemlerle uğraşmaktan erken yorulmuş, kapris dolu bir zihinde hapisim. Duygularımla büyük, sözlerimle düğümlü, yokluğumla uzak yolların çekiciliğine kapılmış, ellerimle yalnız, gözlerimle ıslak, adımlarımla kararsız ama şarkılarımla şen yürüyorum..

Bu kez en sevdiğim yazarlara ihaneti göze alarak, oyunu kazanmak peşindeyim..

Farketmeye çalışıyorum, algılamaya, unutmamaya ve unutturmamaya. Güzel anları saklıyorum kağıtlarda mesela, onlardan besleniyorum o anların yokluğunda. Aynı kalmaya çalışıyorum benim inadıma hızla değişen dünyamda. Ayak uyduruyorum sabırla, uzaklaşmalara..

Her an her yerde aynı hikayeler, farklı insanlar, belki de dünyanın en gerçek tasviri bu. Böylece görüyorum basitliğimi, açlığımı, utanıyorum bazen varlığımdan.. Aldığım nefesten..

Ciğerlerimin her hareketinde özlüyorum, saate boş boş bakıp tutmayacak hesaplar yapıyorum, biliyor musunuz ben, savaşlarımı her gün kazanma hayallerimle kaybediyorum, çünkü baştan beri kazanan tarafı tutuyorum. Nasıl oluyor bilmiyorum, şu an bile,  her dakikamda kendimi kandırmayı başarıyorum. İnandığım yalanlara, sabrımı ilikliyorum, onları hayalime iliştirip yarının yalanı yapıyorum..

Bazı zamanlar vakit o kadar geçmiyor ki; tutabiliyorum zamanı. Ellerimi uzatıyorum boşluğa ve dünyayı tutuyorum, avuçlarımda evirip çeviriyorum, sıkılıyorum, ellerimde dünya, ben evreni düşlüyorum ve işte o zaman anlıyorum; düşlerim evreni bile içine alabilecek kadar büyükken, ben bir insanın kalbine dokunamayacak kadar acizim.

Ümitli miyim? Bilmiyorum. Bu sıralar ben kendi sorularıma cevap vermiyorum. Söyleyebileceğim şey; korkuyorum, ama yollardan değil, yumruk yemekten değil, kelimelerden.. Geldikleri anlamlardan.. Evet, aşık olduğum kelimelerden korkuyorum ve kelimeler sevgili okuyucum.. Yumruktan beterler, yumruklar diş döker, kelimeler düş..

Şimdi korktuklarımın içinde yüzerken sana sığınıyorum sevgili okuyucum, sen nerdesin acaba?

Madem buraya kadar okudun, belki bir de yorum yaparsın da şenlenir buralar. Bir de şöyle düşün; sen yorum yapmadan önce buralar hep dutluktu.