Beni bağrına bas, her kimsen..

Sana, içimden derinlerde bir parça sunuyorum, karşılıksız ve büyükçe. Orada gölgeler biriktiriyorum sana hayallerimden, beni tanı istiyorum, insan hayallerinde gizlidir biliyorum. Gölgeler ve gölgeler, nasıl olsa sen siyahı seversin diye, bir şekilde biliyorum..

Çok oyunlu bir dünyada yalansız bir toprak vaad ediyorum sana, siyah. İstiyorum ki tek renk sen ol.  Duygular bile cümlelere döküldüğünde saflığını kaybeder, o yüzden ben de seni bağrıma basacağım, duyguları en saf halinde, kaynağından duy diye.

En önemlisi de sana inanacağım, yüz kere bin kere kandırsan da, sana inanacağım..

(Buradan sonrasının yavaş okunması daha makbul)

Ah ahh, bugüne kadar nasıl da safderunmuşum, nasıl alazalik. Tam şu anda, tam önünde, bil ki tam karşında nefes alıyor, bunların hepsini aslında, karşında eğilip kulağına fısıldıyorum, çok yakınındayım. Gözlerinden hayalim kaybolurken, sana gündüzümün izlerimi bırakıyorum. Büyük bir yola pek de izlenmeyesi kırıntılar döküyorum. Sana karanlıkta senin için görmeyi vaad ediyorum. Kırılmayan düşleri reddediyor, gerçeği sunuyorum. Korkularına giden yollara acil çıkışlar açıyorum, mutluluğunu önemsiyorum.

Açık açık söylüyorum kolay olmayan bir yalan bu. Herkes yalanı inandırıcılık için söylerken ben tam tersini, gerçek yalanı sunuyorum sana. Gerçekler nasıl olsa önce yalanlarda can bulur. En güzel ormanlar bile yalanlarda daha yeşildir.

Son olarak; sana, seviyorla biten papatya bahçelerinde geçmişi bir uçurtmanın kuyruğuna bağlamayı öneriyorum, öylece rüzgara bırakılan bir uçurtmanın kuruğuna.. Siyahlarımıza grimsi renkler katmamak adına..

Ve işte ben tam karşındayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba..