Öznenin yalın hali

Yalnızlık. Yaşanmamış çocukluk hatıraları ve istemeden elinde kalanlar. İçe gömülmüş kirli saklı hayaller diyarı.

Bu sefer sevgi yok, gösterişli kelimelerden de uzaktayım, bu sefer kesinlikle anlaşılmalıyım.

Bazen yalnızlık; sadece yalnızlık değildir. Yanında gelen düşüncelerle, duygularla seni değiştiren haldir. Sevgi, nefret, acıma, üzülme, hepsini aslında sana seçtiren hal; insanın ve düşüncenin yalın hali. Elinden kimsenin alamayacağı, gerçek seni gören, gerçekleri yüzüne vuran tek arkadaş.

“O gidecek be oğlum, arkasına bakmadan belki de.. Hem de içinde kuşkunun kırıntısı olmadan. Her zamanki gibi, hepsi gibi senden haberi olmadan gidecek o da. Bilemezdi ki. Haklıydı. Saklanmakta üzerimize yoktu. Kahramanlıkta da üzerimize yok oysa. İleri uçlarda gezerken benliğimiz hep arka saflarda. Ama bu sefer o giderken en azından el sallayacağım, o görmeyecek ve ben en iyi dileklerimi sunuyor olacağım.

Onların istediği gibi bile yaşayamıyorum, başım yine de dönüyor. Üzgün sanıyorlardı beni, üzgünlüğün bana yük olmadığını bilmiyorlardı. Üzgünlüğümün neşemi nasıl katladığı hakkında hiçbir fikirleri de yoktu. Kendime dair bir şey anlatmanın yükünün daha ağır olduğunu anlamamışlardı. Kendime yakıştıramadıklarımla verdiğim savaşın büyüklüğü umurlarında değildi. Sadece neşeli olan ve ben olmayan birini istiyorlardı, ben ise o insan olmak istemiyordum.

Mutlu olmasam da memnunum. Üzerine yazmak istediğim bütün duygulardan kaçacak kadar da korkak. Her zaman büyük veya küçük ama aynı oyunları oynamaya hazır. Halbuki ben, oyunlarımı değiştirebilecek bir şeyler yapabilmek isterdim, en azından dans edebilmek isterdim, içimdekileri açıkca anlatabilecek kadar cesur olmak isterdim. Belki o zaman oyunlarıma da ihtiyacım kalmazdı. Belki de bazen kendim olmasam daha iyi olabilirdi, ben; ben olmasam da olurdu.”

En iyi dostumdu, en büyük düşmanımdı. Herkes gittiğinde bana kalandı. Önemliydi ve önemsizdi. Bizim için bunlar çok da önemli değildi; o benim en büyük yol göstericimdi, gerçeklerimi bilendi. O, yalnızlığımdı…

Madem buraya kadar okudun, belki bir de yorum yaparsın da şenlenir buralar. Bir de şöyle düşün; sen yorum yapmadan önce buralar hep dutluktu.