Sorular

“Yolumdan çekilin” diye bağırarak koşuyordum, bomboş olan içini hayali engellerle doldurduğum sokakta. Hiç biri kıpırdamıyordu bile hayallerimin, zaten yoktular.. Gözümü açtığımda artık olduğundan şüphe duyduğum, varsaymadığım yerlerimin duygu yoksunu köşelerinde uyanmaktan sıkılmıştım, mutluluğu ulaşılmazlarıma bağlamıştım, düştüğüm yerde kalmayı kendi benliğim sanmıştım, sanki kalksam başka biri olacaktım, yatınca zaten başka biri değil miydim?

Duvarlara tablolar asmıyordum, dolabıma resim, defterime şiir yazmıyordum, peki ya bu ben miydim? 3 sene önce yaptığım herşeyden vazgeçmişken, şimdi bu korku niyeydi? Hakkını veremediğim sabahların, uyutmayan geceleri gibiyken ağlayan gözüm, en güzel gecelerimin sonunda gülen gözümle aynı göz değil miydi? Sevinçten ağlarken akan göz yaşlarım, üzüntününkünden başka mıydı?

Bu cümleleri yazarken gözümden geçenler, yarın da geçmeyecek mi?

Madem buraya kadar okudun, belki bir de yorum yaparsın da şenlenir buralar. Bir de şöyle düşün; sen yorum yapmadan önce buralar hep dutluktu.